Philippe Geubels was amper drie jaar oud toen hij zijn moeder verloor. In eerste instantie gebruikte hij humor om zijn verdriet te verwerken, maar in zijn tienerjaren veranderde alles…
“Ik dacht veel na en toen zijn al die angsten ontstaan. Als je veel angsten hebt, zakt je zelfvertrouwen tot nul. Situaties die je uit het veld slaan, begin je te vermijden. Ik ben toen hard veranderd”, vertelt Philippe Geubels over zijn moeilijke tienerjaren. Plots wist hij niet meer hoe hij met mensen moest omgaan…
“Als iemand sociaal tegen mij was en iets kwam zeggen, dan draaide het maar rond in mijn kop: oké, ik moet nu iets antwoorden, en het moet interessant zijn”, verduidelijkt Philippe Geubels in Humo waarom hij het op sociaal vlak zo moeilijk had. En hoe harder hij probeerde, hoe meer hij de mist inging…
“Ja, zo was het! Echt vreselijk”, geeft Philippe Geubels toe in Humo. “Wat voor mij een probleem was – en dat is nog altijd, want het gaat niet zomaar weg – was: er mogen zijn.” Geubels legt uit wat hij daarmee bedoelt…
“Als ik een functie heb, en dus iemand met een functie ben, dan floreer ik. Maar als ik gewoon ergens ben, op een feestje of zo, dan heb ik het moeilijk om er ’te zijn’ in een groep”, vertelt Philippe Geubels in Humo hoe moeilijk hij het heeft om zichzelf te zijn. Terwijl hij geen probleem heeft om in eender welke ‘rol’ te kruipen…